skarżyć — ndk VIb, skarżyćżę, skarżyćżysz, skarż, skarżyćżył «podawać skargę, występować ze skargą; obwiniać, oskarżać; donosić» Skarżyć sąsiada do sądu o pobicie. Skarżyć na kolegów przed wychowawcą. Skarżyć na brata do matki. skarżyć się «wypowiadać… … Słownik języka polskiego
skarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać słowami swoje skargi, żale, pretensje; narzekać, uskarżać się, utyskiwać, żalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skarżyć się na reumatyzm, na bóle w kręgosłupie. Klienci skarżą się na nieuprzejmą obsługę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch … Słownik frazeologiczny
kłamać — 1. Kłamać, pot. łgać jak najęty, jak z nut «kłamać z dużą wprawą, bez wahania»: Kłamiesz jak najęty. Znowu ludzie będą skarżyć się na ciebie, a ja nie mam już gdzie oczu schować. T. Konwicki, Dziura. Czuję się zupełnie dobrze – łgam jak najęty. B … Słownik frazeologiczny
latać — 1. pot. Latać, biegać itp. z wywieszonym językiem, jęzorem, ozorem «biegać, załatwiając pilne sprawy, uwijać się»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje, co się da. Prawie go nie widzimy. Dopiero dziś wieczorem spotkaliśmy się z nim na… … Słownik frazeologiczny
bezsenność — ż V, DCMs. bezsennośćści, blm «niemożność spania, zaburzenia snu charakteryzujące się utrudnionym zasypianiem lub trwałym, przedwczesnym budzeniem się» Cierpieć, skarżyć się na bezsenność. Leczyć się na bezsenność. Bezsenność dokucza komuś … Słownik języka polskiego
biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało … Słownik języka polskiego
ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… … Słownik języka polskiego
duma — ż IV, CMs. dumamie 1. blm «poczucie osobistej godności, wartości własnej, własnego środowiska; ambicja; także nieraz zbyt wygórowane pojęcie o sobie, nieprzystępność, wyniosłość, pycha» Szlachetna, niepohamowana, obrażona duma. Duma rozpiera,… … Słownik języka polskiego
dumny — dumnyni 1. «mający poczucie własnej godności, znający swoją wartość, wartość swojego środowiska; ambitny» Był zbyt dumny, by się skarżyć na ciężki los. ◊ Być dumnym z kogo, z czego «szczycić się kim lub czym» 2. «mający o sobie wygórowane… … Słownik języka polskiego
